Τι είναι όμως τις περισσότερες φορές ο φόβος ; Είναι μία διαδρομή από σκέψεις οι οποίες δημιουργούν σκιές στην καθημερινότητά μας και την κάνουν να μοιάζει άχρωμη.
Αν παρατηρήσουμε θα δούμε ότι από τους φόβους που έχουμε, ευτυχώς ελάχιστοι πραγματοποιούνται, οι περισσότεροι απλώς στέκονται μόνο στον εφιάλτη και σε κάποιες εμμονές. Οι εμμονές αυτές είναι σκέψεις που μας δημιουργούν το αίσθημα «να μην αποτύχω», «να μην κάνω λάθος», «να μην πονέσω». Όταν υπάρχουν τέτοιου τύπου εμμονές μπορεί να μη βιώσουμε απόλυτα τους φόβους μας, όμως δυστυχώς δημιουργούμε από τις σκέψεις και τα συναισθήματα άγχους, καταστάσεις τέτοιες που μας φέρνουν να αντιμετωπίσουμε «ατυχίες».
Γιατί τις «ατυχίες» τις έβαλα σε εισαγωγικά; Μα γιατί οι εμμονές δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να βιώσουμε τελικά έναν όλεθρο. Όσο πιο συχνά σκέφτομαι την αποτυχία μαζί με το συναίσθημα τόσο πιο συχνά θα «μου πηγαίνουν» όλα στραβά.
Δώσε φωνή στον φόβο σου, επέτρεψε του για μία φορά να βγει στην επιφάνεια και ασχολήσου μαζί του. Όπως θα έκανες σε ένα παιδάκι που θα σου έλεγε ότι φοβάται να πάει στο άλλο δωμάτιο γιατί δεν έχει φως ή ότι φοβάται τα μυρμήγκια. Ίσως είναι φοβίες που τις πέρασες κι εσύ κατά τη διάρκεια που μεγάλωνες, αλλά όπως και να έχει ξέρεις ότι το παιδάκι άδικα φοβάται. Γνωρίζεις πως υπάρχει ασφάλεια να πάει στο άλλο δωμάτιο και χωρίς φως, όπως γνωρίζεις πως ένα μυρμήγκι δεν μπορεί να σου κάνει κακό. Ο τρόπος που θα χειριστείς το παιδάκι είναι που κάνει τη διαφορά. Το πιθανότερο είναι να του εξηγήσεις ότι δεν έχει λόγο να φοβάται το σκοτεινό δωμάτιο και μαζί να πάτε να ανάψετε το φως, έτσι να δει ότι όλα είναι καλά. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί θα αρχίσει να έχει εμπιστοσύνη σε σας. Θα ανακουφίζεται που δεν του λέτε «τι βλακείες είναι αυτά» και του επιτρέπεται να συζητά τον φόβο του. Σιγά σιγά αυτός ο φόβος θα μετατραπεί σε γνώση, οπότε κάθε γνώση, κάθε φως στο φόβο θα φέρει την ανακούφιση.
Συνήθως ως προς τους εαυτούς μας έναν μας φόβο ενώ μας κυριεύει προσπαθούμε να μην τον σκεφτόμαστε, αποφεύγουμε να τον κοιτάξουμε στα μάτια. Αντί λοιπόν ο φόβος να φύγει αποκτά πλοκάμια τέτοια που μας πνίγει.
Μη νομίζετε ότι οι φοβίες που έχετε είναι μόνο δικές σας, όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάλογες φοβίες. Τώρα στην εποχή μας έχουν πολλαπλασιαστεί οι φοβίες και οι ανασφάλειες.
Τώρα είναι η ώρα να φροντίσετε τους εαυτούς σας με αγάπη και κατανόηση. Μόνο εσείς μπορείτε να το κάνετε για σας με υπομονή. Αν παρόλα αυτά θεωρείτε ότι οι φόβοι σας, σας ξεπερνούν δεν είναι κακό να ζητήσετε βοήθεια από έναν ειδικό ψυχολόγο.
Πώς δίνουμε λοιπόν λόγο στον φόβο ;
Τετράδιο και στυλό είναι τα πρώτα που θα χρειαστούμε για την διαδρομή κάθαρσης. Καλό είναι για αρχή να μην πάρετε τον μεγαλύτερο φόβο σας, αλλά έναν μικρό και εύκολο. Γιατί το εγώ σας έχει ανάγκη από ανακούφιση άμεσα, όποτε όταν φέρετε σε ισορροπία μικρούς φόβους και αρχίσει η ηρεμία να υπάρχει στη ζωή σας τότε θα γίνει πιο εύκολη η αντιμετώπιση για έναν μεγαλύτερο φόβο. Θεωρώ ότι ένας από τους μεγαλύτερους φόβους σε έναν άνθρωπο είναι ο θάνατος είτε ο δικός του, είτε ενός ανθρώπου του. Να θυμάστε πως ένας φόβος που σας έχει κυριεύσει και έχει γίνει ο αρχηγός στη ζωή σας, μπορεί να μοιάζει «παράλογος» αλλά δεν είναι, είναι ένα κομμάτι σας. Όσο ζείτε στη σκιά φόβων είναι μία αλήθεια σας. Ένας πόνος δεν είναι ψέμα είναι πέρα για πέρα αλήθεια, η δική σας αλήθεια. Ο πόνος και η γεύση είναι αμφίδρομα. Δηλαδή η γεύση και ο πόνος είναι δρόμος αλήθειας. Οι μπάμιες και ο πονοκέφαλος για παράδειγμα. Σε ποιον αρέσουν οι μπάμιες και σε ποιον δεν αρέσουν είναι η αλήθεια του. Σωστό ή λάθος δεν υπάρχει γιατί δεν γίνεται να υπάρχει. Όπως ο πονοκέφαλος το μέγεθος, η επανάληψη και το πόσο αντέχει κάποιος τον πόνο αυτόν είναι πάλι η δική του αλήθεια.
Δύο αλήθειες λοιπόν τις οποίες με επιτυχία δεν μπορούμε να τις περιγράψουμε σε κανέναν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε τον δρόμο της αλήθειας μας. Το πώς θα χειριστούμε τις μπάμιες ή τον πονοκέφαλο είναι επιλογή που θα την κάνει ο καθένας μόνος του. Έτσι ακριβώς γίνεται και με τον φόβο. Δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν για έναν του φόβο, είναι η δική του αλήθεια. Γι αυτό επιλέγουμε να τον δουλέψουμε μόνοι μας στο τετράδιό μας ή με έναν ειδικό, απλώς για να αποφύγουμε να μας συγκρίνουν οι άλλοι με τους εαυτούς τους. Το πιο εύκολο που κάνουμε όλοι μας σε ένα άκουσμα φόβου, πόνου είναι να πούμε στον άλλον «μα καλά πως κάνεις έτσι». Αυτή η κρίση επίκριση δεν βοηθάει τον φόβο, το αντίθετο το στερεοποιεί, του δίνει δύναμη και υπόσταση. Οπότε η επιλογή της εργασίας μας με τους εαυτούς μας μόνο ή με ειδικό είναι σοφή, για να αποφύγουμε τέτοιες ατάκες.
Γράφουμε στο τετράδιό μας τον φόβο.
Στη συνέχεια γράφουμε ποια συναισθήματα έχουμε παράλληλα με τον φόβο αυτόν.
Ποιες παράπλευρες σκέψεις τον συνοδεύουν; Από τι με απομονώνει ο φόβος αυτός, τι μου απαγορεύει ; Πόσο με κάνει να μένω μακριά από αυτό που είμαι ; Γιατί φοβάμαι ; Πότε και πώς γεννήθηκε ο φόβος αυτός ; Έγινε κάτι και μου τον προκάλεσε ή είναι γέννημα της φαντασίας μου ; Τι «ατυχίες» μου έχει προκαλέσει όλος αυτός ο δρόμος του φόβου ; Πώς θα ήμουν χωρίς τον φόβο αυτόν ; Τι θα τολμούσα που τώρα δεν μπορώ ; Τι φαντάζομαι ότι θα γίνει αν τολμήσω ; Μήπως δεν μου επιτρέπω το λάθος ; Πώς με χειρίζομαι σε κάθε λάθος ; Πόσα σωστά έχω στη ζωή μου, αν τα αθροίσω θα δω ότι είναι αμέτρητα. Τότε γιατί φοβάμαι ; Γιατί έχω προκατάληψη ; Μήπως κάποια φράση από τα παλιά ποτίζει αυτόν τον φόβο ; Όπως «πρόσεχε μη κάνεις αυτό ή εκείνο γιατί θα σε βάλω τιμωρία», «αν κάνεις αυτό ή εκείνο ξέχασέ με», «θα με πεθάνεις με αυτά που κάνεις». Προσπαθώ να θυμηθώ ποιες προτάσεις είναι αυτές που με αναγκάζουν να φοβάμαι.
Σε γενικές γραμμές κάθε άνθρωπος είναι γενναίος και τολμηρός. Κανένας δεν είναι μόνο άτολμος, αλλά είναι και από τα δύο. Σε κάποιου τομείς είμαστε πιο γενναίοι και σε κάποιους άλλους πιο υποτονικοί. Δεν πειράζει αυτό ως ένα μέρος είναι ισορροπία. Η νύχτα και η μέρα συνυπάρχουν μέσα σε ένα 24ωρο. Δεν μπορεί σε όλα να είμαστε στον υπερθετικό βαθμό. Γιατί τότε δεν θα ήμασταν άνθρωποι. Άνθρωπος θα πει να έχω και να μην έχω, να είμαι και να μην είμαι. Όταν αυτά τα μάθω και ξέρω γιατί έχω και δεν έχω ( όχι υλικά στηρίγματα, αλλά δικά σας στοιχεία, όπως έχω χιούμορ και δεν έχω χιούμορ, έχω κέφια δεν έχω κέφια), γιατί είμαι δεν είμαι. Τότε έχω τη γνώση και αποδοχή αυτού του ανθρώπου, δηλαδή εμένα.
Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να είναι και να μην είναι, να έχει και να μην έχει. Αυτές είναι οι αλήθειες του. Όσο στηρίζεσαι στις αλήθειες σου οι σκιές θα αρχίσουν να μην υπάρχουν.
Δώσε λόγο και στον κάθε σου φόβο για να σταματήσει να είναι η σκιά που σου κρύβει το φως του ήλιου και της ευημερίας σου. Ο φόβος είναι ένα δηλητήριο αν δεν του επιτρέψουμε να μιλήσει, ενώ όταν τον αντιμετωπίσουμε μετατρέπεται από αδυναμία σε δύναμη.
Η δύναμη είναι ένα από τα στοιχεία σου, όσους φόβους και να έχεις, έχεις άλλα τόσα που έχεις τολμήσει στη ζωή σου. Κάνε χρήση αυτού του όπλου που διαθέτεις της δύναμης και μετέτρεψε τη ζωή σου από σκοτεινή σε φωτεινή.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου